Όποια κι αν ήταν η μητέρα μου


Τίτλος: Όποια κι αν ήταν η μητέρα μου
Συγγραφέας: Ευτυχία Κανάρη
ISBN: 978-618-5147-43-3

Συνεργάτες
Σχεδιασμός εξωφύλλου: Ευτυχία Κανάρη
Επιμέλεια, διορθώσεις: Ηρακλής Λαμπαδαρίου
Σελιδοποίηση: Κωνσταντίνα Χαρλαβάνη


Σύντομη περίληψη
     Παράπονο… Πολύ μεγάλο παράπονο. Γιατί να πρέπει να ζω τη ζωή μου λέγοντας διαρκώς στον εαυτό μου «τέλειωσε κι αυτό, τέλειωσε κι εκείνο… Δεν υπάρχει πια αυτός ο άνθρωπος, δεν υπάρχει αυτός ο χώρος, δεν υπάρχει αυτή η αγάπη…». Γιατί να πρέπει να προχωράω έτσι; Υπάρχει κανείς που να έμαθε να περπατάει σωστά με τόσες τελείες; Εκεί που πας να σηκωθείς και να βαδίσεις ίσια μπροστά, νά σου πάλι οι τελείες, οι οποίες σιγά σιγά διογκώνονται, γίνονται σαμαράκια να σκοντάψεις κι έπειτα ολόκληροι τοίχοι. Χτυπιέσαι πάνω τους με μανία, μα δεν μπορείς να τους γκρεμίσεις. Κι έτσι αρχίζεις να κολλάς πάνω τους, να τους σκαρφαλώνεις φιδοσέρνοντας, στην προσπάθειά σου να τους ξεπεράσεις και να πας παραπέρα.

     Μα υπάρχει κάποιο λάθος σ’ όλο αυτό… Υπάρχει κάποιο λάθος. Ακόμη κι αν περάσεις από την άλλη πλευρά σαν το ερπετό, αν κάνεις να στρέψεις το κεφάλι σου προς τα πίσω, οι τοίχοι που προσπέρασες –εκείνοι που δημιουργήθηκαν από τις διογκωμένες σου τελείες– παραμένουν εκεί, να σου κρύβουν τη θέα προς το παρελθόν· προς την αθωότητα… Γι’ αυτό οι άνθρωποι αποκοβόμαστε τόσο ωμά από την αθωότητά μας όσο μεγαλώνουμε; Επειδή δεν γκρεμίζουμε τα εμπόδια, αλλά τα προσπερνάμε έρποντας πάνω τους και τα αφήνουμε πίσω μας να υπάρχουν; Κάποιο λάθος υπάρχει σε όλο αυτό… Κάπου κάνουμε κάποιο λάθος… 

Το συγκεκριμένο βιβλίο πετάει ελεύθερα στο Διαδίκτυο από τον Ιούλιο του 2015.


Κατεβάστε το βιβλίο σε μορφή .pdf (μέγεθος αρχείου: 1,87 ΜB)



Το συγκεκριμένο βιβλίο, όπως και όλα τα βιβλία των Εκδόσεών μας, ταξιδεύει ελεύθερα στο Διαδίκτυο με άδεια Creative Commons 

  
(Αναφορά Δημιουργού – Μη εμπορική χρήση – Όχι παράγωγα έργα 3.0 Ελλάδα)

2 σχόλια:

  1. Ένα ταξίδι στις δύσβατες και σκοτεινές γωνιές, του συνειδητού και ασυνείδητου μέρους της ανθρώπινης ύπαρξης.
    Βιώματα και αναμνήσεις περιπλέκονται έντεχνα, κρατώντας το ενδιαφέρον του αναγνώστη.
    Μια αέναη μάχη κατά τη δαδικασία της ανάπτυξης και της αυτογνωσίας.
    Πολύ αξιόλογο και η γραφή του, σε "τραβάει" να συνεχίσεις το διάβασμα.
    Το μόνο "αρνητικό" που παρατήρησα κατά την ανάγνωση, ήταν η υπερβολή στο στοιχείο του θανάτου, που υπήρχε σε ολόκληρο το βιβλίο.
    Εξαιρετική προσπάθεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή